Rebbý

já nú getur stjúpan mín hlegið mikið að mér næst þegar hún kemur því hún hafði ekki trú á að ég héldi út heila viku netlaus, enda fáir meiri tölvusjúklingar en hún ... nema ef vera kynni ég.

Ég bara gat ekki annað en komið inn til að lesa um nýja baráttumálið hennar Vilmuog fyrst ég var að commenta þar þá sést að netlausa áheitið mitt er fokið.

Njótið lestrarins hjá henni .... ég skrái mig ekki með henni.

ég er sko bara alveg í biluðum diskó gír ennþá eftir föstudagskvöldið með Vilmu og "kindabóndanum"

Eftir að hafa vaknað seint, nennt seint til vinnu þá var ég bara sátt við að matarboðinu sem átti að verða var frestað og ég gat átt rólegt kvöld í sófanum mínum að horfa bara á imbann.
Á RÚV var verið að sýna hallærislega unglingamynd ... "win a date with Tad Hamilton" og auðvitað er þar besti vinur dömunnar sem nær deitinu yfir sig ástfanginn af henni en hefur aldrei tjáð henni það.   
Ætla svosem ekki að segja frá myndinni (ekki svo ég kjafti frá plottinu heldur er hún einfaldlega ekki nægilega spennandi) en ég eiginlega féll smá fyrir því þegar besti vinurinn var að segja Tad frá því að daman ætti 6 mismunandi bros  .. eitt þegar hún skellihlær, eitt þegar hún hlær fyrir kurteisis sakir, eitt þegar hún er að gera plön, eitt þegar hún gerir grín að sjálfri sér, eitt þegar hún er í óþægilegri aðstöðu og eitt þegar hún talar um vini sína.

Set þetta brot hér með .....  

og auðvitað lagið mitt líka .... fylgir alveg svona vorveðri að verða skotin ....

Það hefur nokkrum sinnum á mínu langa/stutta lífsskeiði verið reynt að kenna mér að fullkomnun er ekki til og ég þykist alltaf vera að læra þetta en kemst svo að því að svo er ekki ....

Einn góður vinur minn hefur þessa svakalegu þörf fyrir að redda öllu fyrir mig og dekstra við mig og svona taka svolítið stjórnina sem mér hefur fundist svakalega sjarmerandi því ég hef alltaf verið sú sem hugsa um allt og alla í kringum mig.

Um helgina fór þó svo að ég fékk nóg.

Við skruppum nokkrir vinir saman í bæinn eftir að hafa snætt saman og sötrað eitt eða tvö glös eftir matinn. 
Heima hafði hann passað að glasið mitt væri aldrei tómt, rétt mér símann minn þegar sms bárust, fært til stólana þegar ég fór að dansa og gott ef hann pússaði ekki skóna mína áður en við hentumst upp í leigubílinn.   Allt voðalega næs.
Þegar niður í bæ var komið fór hann á barinn og verslaði, passaði jakkann minn meðan ég dansaði, en dró svo vin okkur úr sætinu sínu þegar ég kom að borðinu svo ég gæti sest .... fyrstu mistökin hans.  
Þegar ég fór svo og kíkti hring á skemmtistaðnum að skoða hvort einhverjir aðrir vinir leyndust á svæðinu þá tók ég eftir því að hann rölti nokkrum skrefum fyrir aftan mig að passa upp á mig og mér fannst það frekar óþægileg tilfinning svo þegar ég sá hann gera slíkt hið sama þegar ég fór að dansa þá var mér nóg boðið og dró hann afsíðis til að ræða aðeins við kauða.

Ég er að passa að þú lendir ekki í vandræðum var afsökunin hans og það er hans hlutverk sem vinar míns að redda öllum mínum vanda ..... HALLÓ .... ég reyndi að segja honum að mín vandamál væru mín vandamál og móðgaði hann skelfilega með því en náði þó að lokum eftir dágóða stund og miklar rökfærslur að fá hann til að slaka aðeins á með því að ef upp kemur vandamál sem ég get ekki leyst þá muni ég hringja í hann og hann fái að vera bjargvætturinn minn.

Þarna er enn og aftur verið að sýna mér að hinn gullni millivegur er vandfundinn .... með því að leyfa honum að hugsa um mig af og til þá hef ég gefið honum stjórnina og gert hann að sjálfskipuðum bjargvætti mínum.

Best að halda þess vegna bara áfram að vera sjálfstæð einhleyp kona .....

Brunalyktin frá Hverfisgötunni var áberandi, hávaðinn mikill og miðbærinn virkaði eins og ég hef oft hugsað að miðbærinn sé á Þorláksmessu ... fólk út um allt á leiðinni í allar áttir.
Allstaðar fólk á labbi, mikið skrafað og spennan svakaleg ... gott ef það var ekki dálítið stress í mannskapnum og allir frekar "hyper"

Þó eins væri komið fyrir mér þá var ég ekki komin í miðbæinn til að mótmæla (skömm frá að segja) heldur var ég að fara á algjörlega blint stefnumót.
Ég hef ekki farið á svona algjörlega blint stefnumót síðan ég hitti "the bad boy" (sjá eldri sögur) svo það verður að viðurkennast að þetta var smá stress.  Eina sem ég í raun vissi um manninn var að hann er með nokkuð mörg tattú.
Ég var búin að gefa smá lýsingu á sjálfri mér og ákvað bara að vera köld og hitta hann á kaffihúsi.
Þegar ég kom á svæðið var einn áberandi í fjöldanum því hann starði svo stíft á útidyrnar og þegar ég leit til hans þá rétti hann upp hendi sem var fagurlega myndskreytt svo ég vissi að kauði var fundinn.

Fer svosem ekki mikið nánar út í spjallið okkar en allavega röltum við okkur sátt saman út 2 tímum síðar og nú er bara þessi endalaust skemmtilega bið við símann sem allir þekkja, fær maður hringingu aftur ....

Áríðandi skilaboð.

Ég er búin að finna einn sem elskar mig, finnst ég falleg, gáfuð, fyndin, frábær ... bara yndisleg að öllu leiti og hann telur til öll falleg lýsingarorð sem hann kann    Ég er líka það besta sem fyrir hann hefur komið lengi.

Hann sjálfur er þvílíkt krútt, flott vaxinn og yngri en ég  hmmmhmm 
En mikið skelfilega þyrfti hann að vera mállaus

Þegar hann er hérna hjá mér er eins og ég sé stödd í einhverri gangsteramynd frá bandaríkjunum þar sem hann hljómar eins og tvítugur svartur reiður DÚDDI og ég er ekki alveg að meika það lengur.